“Als cellist heb ik natuurlijk een bepaalde ambitie. Met mijn spel wil ik uiting geven aan mijn persoonlijke wereld, maar daarnaast streef ik ernaar een zo compleet mogelijke cellospeler te worden. Ik probeer een natuurlijke manier van spelen te bereiken, alsof het vanzelf gaat, zoals praten of ademhalen en slapen.
Mijn ‘eigen’ muziek, dat is waarnaar ik op zoek wil. En naar mogelijkheden om daarmee te kunnen uitdrukken hoe ik de wereld zie. Voor mij is dat de grootste uitdaging: erachter te komen hoe ik met mijn cellospel de wereld een stem kan geven.
Tijdens mijn bachelor studie heb ik in mijn cellospel vaak een bepaalde beperking gevoeld bij het uiten van mijn gevoelens. Mijn spel voelde als ontoereikend. Het lukte me die eerste jaren niet om mijn gevoelens in fysiek spel om te zetten. Ook nu nog, na mijn master, blijf ik die uitdaging voelen om nieuwe wegen te zoeken waarmee ik uitdrukking kan geven aan de wereld om mij heen. Waar ik naartoe wil is de ultieme verbinding tussen wat ik doe op de cello en wat de luisteraar hoort.”
“Om te groeien als cellist zijn voor mij twee dingen belangrijk. Allereerst mijn technische vaardigheid, zodat alle grepen en akkoorden, alle bewegingen die mijn lichaam moet maken, als het ware als vanzelf gebeuren. Cello spelen is voor mij steeds de grenzen opzoeken van wat mogelijk is. Ik wil sterker worden, niet alleen qua techniek, maar ook muzikaal gezien. Dat is de tweede en misschien wel belangrijkste uitdaging: ik zoek naar een kracht in mijn spel zodat ik muziek kan maken die de luisteraar en mij helemaal omringt.”
Nederlands 
English